Marokko 2013

Marokko 2013
Klik op de foto en bekijk onze website!! www.thomasschoots.nl

dinsdag 13 augustus 2013

Dag 7 terug naar de bewoonde wereld.


4.50 staat Ilyas aan de tent te roepen dat het tijd is om op te staan. De bedoeling is 5.00 uur ontbijt, 5.30 uur vertrek.  Maar ook de tent en alle andere spullen moeten mee, want het is de laatste dag. Het wordt dus 10 min. later, maar dan lopen we ook flink door. Ilyas ruikt de stal en het is ook de laatste dag van de Ramadan dus vanavond na half acht mag iedereen weer eten en drinken wanneer hij wil.
Dat Suikerfeest wordt in familiekring gevierd, dus Ilyas wil wel opschieten zodat hij vandaag nog naar 
Marakesh kan. 





Van Hoessein en Mustafa hebben we bij het ontbijt al afscheid genomen, maar als wij gaan lopen moeten zij de hele keukentent nog afbreken en alle spullen op de muildieren laden.
Toch worden we na zo'n 5 kwartier ingehaald door hen.








We zijn dan bijna bij Sidi Chamarouch . Daar maken we een pauze en vertelt Ilyas iets over dit bedevaartsoord.  Het grappige is dat een echte moslim niets geloofd van de gaven die Sidi Chamarouch zou hebben, maar alleen moslims mogen zonder hun schoenen aan over de brug om te gaan bidden. Men denkt dat Sidi Chamarouch ervoor zorgt dat vrijgezelle vrouwen aan de man komen en mensen met veel diploma's, maar geen werk, krijgen snel wel een baan als ze tot hem gebeden hebben. Vooral op maandag en woensdag is het erg druk omdat dan Sidi Chamarouch in een zwarte hond veranderd en dat verhoogt je kans op succes.



We zijn nu 2 en een half uur onderweg en tot nu toe was het alleen maar zwikken over rotsen naar beneden,
Volgens Ilyas wordt het pad nu een eitje omdat al die bedevaartgangers er over heen komen.
Dat valt ons niet zo op. Je moet er toch echt wel veel voor over hebben om als vrouw aan de man te komen!
Het blijft ploeteren, maar elke stap is er één dichter bij de finish. 






Uiteindelijk komen we met lood in de benen, maar zeer voldaan na 7 uur terug bij de auto.
Daar krijgen we onze laatste lunch en krijgt Ilyas naast een fooi de Olympische tas van de spelen in Atlanta. 
Hij is daar super blij mee en denkt dat mensen zich nu afvragen van welke sport hij is. Hij kiest zelf voor zwemmen! Dan wordt het tijd om afscheid van elkaar te nemen. Ilyas moet terug naar beneden naar het dorp waar hij mee kan rijden met andere mensen naar Marakesh.  Omdat onze auto helemaal vol zit kan hij er binnen niet meer bij. Wat wel een optie is, is dat hij achterop de kist op de fietsendrager gaat zitten.
Geen probleem! Renée zit op de bijrijdersplaats met haar benen over 2 rugzakken en op schoot de Olympische tas van Ilyas. Heel voorzichtig gaan we bergafwaarts, in de hoop onderweg Ilyas niet te verliezen! Het gaat allemaal goed en zo staan wij voor ons nieuwe overnachtingsadres en is Ilyas alvast een eind in de goede richting. Nu nemen we dus echt afscheid.

Het hotel ligt in het centrum van het dorp en rond half vijf lopen we een rondje. Iedereen probeert ons naar binnen te lokken, maar ook blijkt dat de meeste winkels net gaan sluiten.  Een leuk terrasje zit er niet in, maar wie weet later op de avond als de Ramadan echt afgelopen is!












Deze gaan voorlopig de kast weer in!!








                                     https://plus.google.com/photos/117592602863193684282/albums/5912347908610036465

Geen opmerkingen:

Een reactie posten