Marokko 2013

Marokko 2013
Klik op de foto en bekijk onze website!! www.thomasschoots.nl

zondag 25 augustus 2013

Van Midelt via Azrou naar Fes


Van Midelt rijden we naar Azrou. Op 4 km van de plaats is een prachtige camping, in kasteelvorm. Ook hier staat niemand. We willen er wel staan, maar gaan eerst met de auto naar de stad. Het is er druk en we kijken er wat rond en doen een paar boodschappen. Dan gaan we terug naar de camping. 


Een Marokkaans meisje zit aan de receptie.
Ze spreekt een heel klein beetje Engels. De camping is van een emir die in Dubai woont. Overal zie je zijn foto hangen. Hij houdt vast veel van zichzelf J! Als Renée gelijk voor één nacht wil afrekenen kan dat niet, want het meisje heeft geen wisselgeld. Morgenochtend om 7.00 uur is ze weer terug zegt ze. Ok, dat is voor ons geen probleem. Het schijnt dat in de winter hele groepen campers deze camping bezoeken. Er is ook een zwembad bij en een hotel, restaurant en hamam, maar niets is open of in gebruik. Het zwembad is al erg lang niet schoongemaakt en zit vol afgevallen bladeren van de bomen. Het uitzicht over de vallei en het dorp zijn prachtig. Dit is wel een van de mooiste campings die we tot nu toe gehad hebben, jammer dat alles dicht is.



Vlak voordat we gaan slapen komt er nog een oude “lelijke eend” naar boven rijden. Het echtpaar dat erin zit komt uit Slowakije. Er is een rally geweest in Barcelona en zij trekken nu verder door het land. De auto ziet er nog prachtig uit. Als ze weer thuis zijn hebben ze er weer meer dan 7000 km mee gereden vertelt de man.

Even de ondergaande zon mee pakken en dan de ogen dicht.

Nu gaan we toch echt richting Fes. Het is niet zo heel ver meer en eind van de ochtend arriveren we op camping international Fes. Hier zijn eindelijk wat meer gasten. We vinden een plekje in de schaduw en willen eigenlijk eind van de middag met een taxi naar de stad. Bij de receptie heb je een WI-FI verbinding die goed werkt. De man van de receptie maakt een praatje met ons en adviseert om een gids te vragen voor morgen om ons Fes te laten zien. Dat lijkt ons wel een goed idee en dan gaan we vandaag dus niet meer naar de stad. Morgen 9.30 uur zal er een gids bij de camping komen. Omdat we niet genoeg te eten hebben voor vanavond “moeten” we weer in het restaurant eten. Maar…. Is het wel open? 
Bij het zwembad met keiharde muziek is een barretje waar je ook sandwiches kunt kopen. Maar dat bedoelen we niet. We willen vanavond een warme maaltijd. Na dit met handen en voeten uitgelegd te hebben gaat de barman even weg. Even later komt hij terug dat we mee moeten komen naar de receptie. Het is intussen 17.00 uur. Bij de receptie zit dezelfde man van de gids. “Come back at 18.30, chose, after one our: Eat!”   Waar eten we dan? “I show you than”.  Okee, we zijn benieuwd. Als we ons rond 18.30 uur weer melden bij de receptie worden we meegenomen naar een bar die we tot dan toe nog niet gezien hebben. Er wordt een kleine kaart geshowd en de tajine met kip met citroen wordt warm aanbevolen. We vermoeden dat er verder niet zoveel keus is en hebben de ervaring dat kip met citroen erg lekker kan zijn. Waar gaan we nou eten? De bar is erg rokerig en er staan alleen loungebanken. Nee, kom maar mee. We komen in een ruimte met keurig gedekte tafels. Hier mogen we eten, maar het mag ook aan het zwembad. De keus is niet zo moeilijk. We zijn weer een stuk uit de bergen gezakt en het is hier weer aanmerkelijk warmer.

Aan het zwembad met een beetje wind lijkt ons wel wat.  Stipt om 20.00 uur melden we ons bij het zwembad. Daar staat een tafel gedekt voor 4 personen met een gouden tafelkleed en gouden servetten. Die tafel is speciaal voor ons neergezet. Om ons heen zijn allemaal bogen en even later gaat de kerstverlichting aan J. Het begint al te schemeren en bij alle pilaren zit gekleurde sfeerverlichting. Er loopt wel een man of 10 personeel rond wat we toch wel wat overdreven vinden voor ons tweeën! We worden met alle egards behandeld en na een voorgerecht van tomaten met sla krijgen we een uitstekende tajine kip. 

Het is steeds dezelfde Mohammed die ons komt bedienen.  Het nagerecht bestaat uit meloen, waarbij het lijkt of er wat honing overheen gedaan is. Volkomen tevreden wandelen we tegen 22.00 uur weer terug naar onze tent.  Toch wel raar dat er zoveel personeel rond liep!
Helaas komen we er vanaf 23.00 uur achter waarom er zoveel personeel rond liep. Er is ook een bruiloft naast het zwembad en om 23.00 uur wordt de muziek knetter hard aangezet en dat duurt tot 6.30 uur in de morgen. We doen geen oog dicht. Telkens als we denken dat het afgelopen is komt er een ander genre muziek en het varieert van hard tot zeer hard! Hier zijn we toch echt te oud voor J! Gebroken staan we op. Thomas is zo gesloopt dat hij niet in staat is om een hele dag met een gids op pad te gaan. Om 8.00 uur gaat Renée de gids afzeggen bij de receptie. Daar hoort ze van een andere receptionist als gisteren, dat het feest de komende nacht dunnetjes over gedaan wordt. Voor ons een reden om te vertrekken. Aan de andere kant van Fes moet nog een camping zijn. In een rustig tempo breken we af en iets over half 10 komen we bij de receptie om af te rekenen. Daar zit een vrouwelijke Duitstalige gids op ons te wachten! He, ik had toch afgezegd? De receptionist van gisteren komt vrolijk aanlopen om ons voor te stellen. Hij is een beetje gepikeerd als hij hoort dat we niet meegaan. We hadden toch een afspraak? Ja, maar die heb ik vanmorgen vroeg bij “hem” al afgezegd. Ja, maar “hij” wist niet bij wie geboekt was. Voor de gids die voor niets gekomen is vinden we het heel vervelend. Zij vindt het niet erg, je kunt er niets aan doen als je ziek bent. Na lang aandringen neemt ze wel geld aan voor een taxi terug naar de stad. De receptionist is duidelijk niet blij met ons, maar wij hebben er dachten we alles aan gedaan om dit te voorkomen. 
Naar de andere camping is maar 10 mintuten rijden. Halverwege komen we langs een mega grote supermarkt; zo groot hebben wij in Marokko nog nooit gezien. We kunnen er van alles kopen en we slaan weer voor een paar dagen in. Wanneer we even later bij de camping komen ziet de entree eruit als of we zo weer door willen rijden. Stoffig, smoezelig, rommelig. Toch maar even kijken. 

Dat schijn bedriegt ervaren we hier. Wanneer we de camping echt oprijden zijn er splinter nieuwe gebouwen en een groot aquapark met glijbanen en alles erop en eraan. Hier willen we wel staan. Er zijn ook wat andere kampeerders. We kiezen een plekje zo ver mogelijk bij het zwembad vandaan vanwege de harde muziek die daar gespeeld wordt. Die hebben we vannacht genoeg gehoord.  Of er iets in het eten gezeten heeft, de voor ons toch wel weer behoorlijke warmte of door de slechte nachtrust weten we niet, maar Thomas voelt zich de hele dag erg “appelig” en we doen niets meer.

Ondanks de goede nachtrust is Thomas niet echt top fit de volgende dag. 

Met een taxi laten we ons naar de stad Fes brengen, maar die kan ons niet echt bekoren. Het is er warm , druk en we worden aan alle kanten belaagd door mensen die iets van ons willen. Het begint al met een tapijtverkoper die ons via zijn huis richting de moskee loodst. De bedoeling is natuurlijk dat we gaan zitten, maar we laten ons niet overhalen en dan laat hij ons verder met rust. Door de wirwar van smalle steegjes is het lastig om de goede richting te bepalen.
Na een poosje zoeken staan we voor een ingang van de Moskee op een kruispunt van twee kleine steegjes. Een jongen van een jaar of 11 spreekt ons aan. We moeten meekomen dan kunnen we de Moskee van boven zien. Wij niet moslims mogen de moskee niet in. We lopen met hem mee een aantal trappen op in een huis waar ook weer tapijten verkocht worden. We komen boven op een terras vanwaar je inderdaad een mooi uitzicht hebt over de stad en de moskee. Veel tijd om rond te kijken krijgen we niet, want de jongen blijft maar tegen ons aan praten dat we nu mee moeten naar zijn vader die specerijen verkoopt. Als we weigeren wordt hij kwaad en “eist” hij geld. We geven hem een paar dirham, maar dat is meneer niet genoeg. Hij weigert en aan te pakken en wil 20 dirham van ons. Dat doen we niet. We gaan alle trappen weer af. Intussen zit in de verkoopruimte van de tapijtenhandel een groep toeristen “gelaten” alle informatie over zich heen komen. Wij komen weer in het steegje en weer vraagt de jongen waar zijn geld blijft. “Je weigerde toch wat we je wilde geven?” Boos loopt hij weg op zoek naar andere “slachtoffers”. We kijken nog wat rond en hebben er eigenlijk genoeg van steeds zo belaagd te worden. Met een taxi gaan we naar het nieuwe deel van Fes waar we in een modern winkelcentrum wat kunnen afkoelen (airco) en eten. Daarna gaan we terug naar de camping. Voor ons was Fes geen hoogtepunt van de reis letterlijk en figuurlijk een rommeltje!!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten