Van Midelt rijden we naar Azrou. Op 4 km van de plaats is
een prachtige camping, in kasteelvorm. Ook hier staat niemand. We willen er wel
staan, maar gaan eerst met de auto naar de stad. Het is er druk en we kijken er
wat rond en doen een paar boodschappen. Dan gaan we terug naar de camping.
Een
Marokkaans meisje zit aan de receptie.
Ze spreekt een heel klein beetje Engels.
De camping is van een emir die in Dubai woont. Overal zie je zijn foto hangen.
Hij houdt vast veel van zichzelf J!
Als Renée gelijk voor één nacht wil afrekenen kan dat niet, want het meisje
heeft geen wisselgeld. Morgenochtend om 7.00 uur is ze weer terug zegt ze. Ok,
dat is voor ons geen probleem. Het schijnt dat in de winter hele groepen
campers deze camping bezoeken. Er is ook een zwembad bij en een hotel,
restaurant en hamam, maar niets is open of in gebruik. Het zwembad is al erg
lang niet schoongemaakt en zit vol afgevallen bladeren van de bomen. Het
uitzicht over de vallei en het dorp zijn prachtig. Dit is wel een van de
mooiste campings die we tot nu toe gehad hebben, jammer dat alles dicht is.
Vlak voordat we gaan slapen komt er nog een oude “lelijke eend” naar boven
rijden. Het echtpaar dat erin zit komt uit Slowakije. Er is een rally geweest in Barcelona en zij trekken nu verder door het land. De auto ziet er nog prachtig
uit. Als ze weer thuis zijn hebben ze er weer meer dan 7000 km mee gereden
vertelt de man.
Even de ondergaande zon mee pakken en dan de ogen dicht.
Nu gaan we toch echt richting Fes. Het is niet zo heel ver
meer en eind van de ochtend arriveren we op camping international Fes. Hier
zijn eindelijk wat meer gasten. We vinden een plekje in de schaduw en willen
eigenlijk eind van de middag met een taxi naar de stad. Bij de receptie heb je
een WI-FI verbinding die goed werkt. De man van de receptie maakt een praatje
met ons en adviseert om een gids te vragen voor morgen om ons Fes te laten
zien. Dat lijkt ons wel een goed idee en dan gaan we vandaag dus niet meer naar
de stad. Morgen 9.30 uur zal er een gids bij de camping komen. Omdat we niet
genoeg te eten hebben voor vanavond “moeten” we weer in het restaurant eten.
Maar…. Is het wel open?
Bij het zwembad met keiharde muziek is een barretje
waar je ook sandwiches kunt kopen. Maar dat bedoelen we niet. We willen
vanavond een warme maaltijd. Na dit met handen en voeten uitgelegd te hebben
gaat de barman even weg. Even later komt hij terug dat we mee moeten komen naar
de receptie. Het is intussen 17.00 uur. Bij de receptie zit dezelfde man van de
gids. “Come back at 18.30, chose, after one our: Eat!” Waar eten we dan? “I show you than”. Okee, we zijn benieuwd. Als we ons rond 18.30
uur weer melden bij de receptie worden we meegenomen naar een bar die we tot
dan toe nog niet gezien hebben. Er wordt een kleine kaart geshowd en de tajine
met kip met citroen wordt warm aanbevolen. We vermoeden dat er verder niet
zoveel keus is en hebben de ervaring dat kip met citroen erg lekker kan zijn.
Waar gaan we nou eten? De bar is erg rokerig en er staan alleen loungebanken.
Nee, kom maar mee. We komen in een ruimte met keurig gedekte tafels. Hier mogen
we eten, maar het mag ook aan het zwembad. De keus is niet zo moeilijk. We zijn
weer een stuk uit de bergen gezakt en het is hier weer aanmerkelijk warmer.
Aan
het zwembad met een beetje wind lijkt ons wel wat. Stipt om 20.00 uur melden we ons bij het
zwembad. Daar staat een tafel gedekt voor 4 personen met een gouden tafelkleed
en gouden servetten. Die tafel is speciaal voor ons neergezet. Om ons heen zijn
allemaal bogen en even later gaat de kerstverlichting aan J. Het begint al te
schemeren en bij alle pilaren zit gekleurde sfeerverlichting. Er loopt wel een
man of 10 personeel rond wat we toch wel wat overdreven vinden voor ons tweeën!
We worden met alle egards behandeld en na een voorgerecht van tomaten met sla
krijgen we een uitstekende tajine kip.
Het is steeds dezelfde Mohammed die ons
komt bedienen. Het nagerecht bestaat uit
meloen, waarbij het lijkt of er wat honing overheen gedaan is. Volkomen
tevreden wandelen we tegen 22.00 uur weer terug naar onze tent. Toch wel raar dat er zoveel personeel rond
liep!
Helaas komen we er vanaf 23.00 uur achter waarom er zoveel
personeel rond liep. Er is ook een bruiloft naast het zwembad en om 23.00 uur
wordt de muziek knetter hard aangezet en dat duurt tot 6.30 uur in de morgen.
We doen geen oog dicht. Telkens als we denken dat het afgelopen is komt er een
ander genre muziek en het varieert van hard tot zeer hard! Hier zijn we toch
echt te oud voor J!
Gebroken staan we op. Thomas is zo gesloopt dat hij niet in staat is om een
hele dag met een gids op pad te gaan. Om 8.00 uur gaat Renée de gids afzeggen
bij de receptie. Daar hoort ze van een andere receptionist als gisteren, dat
het feest de komende nacht dunnetjes over gedaan wordt. Voor ons een reden om
te vertrekken. Aan de andere kant van Fes moet nog een camping zijn. In een
rustig tempo breken we af en iets over half 10 komen we bij de receptie om af
te rekenen. Daar zit een vrouwelijke Duitstalige gids op ons te wachten! He, ik
had toch afgezegd? De receptionist van gisteren komt vrolijk aanlopen om ons
voor te stellen. Hij is een beetje gepikeerd als hij hoort dat we niet meegaan.
We hadden toch een afspraak? Ja, maar die heb ik vanmorgen vroeg bij “hem” al
afgezegd. Ja, maar “hij” wist niet bij wie geboekt was. Voor de gids die voor
niets gekomen is vinden we het heel vervelend. Zij vindt het niet erg, je kunt
er niets aan doen als je ziek bent. Na lang aandringen neemt ze wel geld aan
voor een taxi terug naar de stad. De receptionist is duidelijk niet blij met
ons, maar wij hebben er dachten we alles aan gedaan om dit te voorkomen.
Naar de andere camping is maar 10 mintuten rijden.
Halverwege komen we langs een mega grote supermarkt; zo groot hebben wij in
Marokko nog nooit gezien. We kunnen er van alles kopen en we slaan weer voor
een paar dagen in. Wanneer we even later bij de camping komen ziet de entree
eruit als of we zo weer door willen rijden. Stoffig, smoezelig, rommelig. Toch
maar even kijken.
Dat schijn bedriegt ervaren we hier. Wanneer we de camping
echt oprijden zijn er splinter nieuwe gebouwen en een groot aquapark met
glijbanen en alles erop en eraan. Hier willen we wel staan. Er zijn ook wat
andere kampeerders. We kiezen een plekje zo ver mogelijk bij het zwembad
vandaan vanwege de harde muziek die daar gespeeld wordt. Die hebben we vannacht
genoeg gehoord. Of er iets in het eten
gezeten heeft, de voor ons toch wel weer behoorlijke warmte of door de slechte
nachtrust weten we niet, maar Thomas voelt zich de hele dag erg “appelig” en we
doen niets meer.
Ondanks de goede nachtrust is Thomas niet echt top fit de volgende dag.
Met een taxi laten we ons naar de stad Fes brengen, maar die kan
ons niet echt bekoren. Het is er warm , druk en we worden aan alle kanten
belaagd door mensen die iets van ons willen. Het begint al met een
tapijtverkoper die ons via zijn huis richting de moskee loodst. De bedoeling is
natuurlijk dat we gaan zitten, maar we laten ons niet overhalen en dan laat hij
ons verder met rust. Door de wirwar van smalle steegjes is het lastig om de
goede richting te bepalen.
Na een poosje zoeken staan we voor een ingang van de
Moskee op een kruispunt van twee kleine steegjes. Een jongen van een jaar of 11
spreekt ons aan. We moeten meekomen dan kunnen we de Moskee van boven zien. Wij
niet moslims mogen de moskee niet in. We lopen met hem mee een aantal trappen
op in een huis waar ook weer tapijten verkocht worden. We komen boven op een
terras vanwaar je inderdaad een mooi uitzicht hebt over de stad en de moskee.
Veel tijd om rond te kijken krijgen we niet, want de jongen blijft maar tegen
ons aan praten dat we nu mee moeten naar zijn vader die specerijen verkoopt.
Als we weigeren wordt hij kwaad en “eist” hij geld. We geven hem een paar
dirham, maar dat is meneer niet genoeg. Hij weigert en aan te pakken en wil 20
dirham van ons. Dat doen we niet. We gaan alle trappen weer af. Intussen zit in
de verkoopruimte van de tapijtenhandel een groep toeristen “gelaten” alle
informatie over zich heen komen. Wij komen weer in het steegje en weer vraagt
de jongen waar zijn geld blijft. “Je weigerde toch wat we je wilde geven?” Boos
loopt hij weg op zoek naar andere “slachtoffers”. We kijken nog wat rond en
hebben er eigenlijk genoeg van steeds zo belaagd te worden. Met een taxi gaan we
naar het nieuwe deel van Fes waar we in een modern winkelcentrum wat kunnen
afkoelen (airco) en eten. Daarna gaan we terug naar de camping. Voor ons was
Fes geen hoogtepunt van de reis letterlijk en figuurlijk een rommeltje!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten